-
Mijn partner en ik hebben een dochtertje van twee. Mijn partner heeft een hechte band met haar moeder. Door allerlei omstandigheden die ze samen hebben mee gemaakt hechten ze heel erg aan elkaar. Haar vader is namelijk heel lang terminaal geweest. Hij had kanker en was weer genezen en toen de blijdschap er weer was kwam de kanker weer terug. Het was een heftige verdrietige periode. Mijn partner is toen veel bij haar ouders geweest. Ze heeft haar moeder behoorlijk geholpen. En daar ben ik ook blij mee. Na de begrafenis van mijn schoonvader is mijn schoonmoeder een poosje bij ons in huis gekomen. Ik was hiermee akkoord. Ze is nu weer terug naar haar eigen woning, maar komt toch dagelijks bij ons over de vloer. Omdat zij nu alleen is bemoeit zij zich veel met ons leven en de opvoeding van ons kind. Mijn partner is het wel een beetje met me eens, maar wil haar moeder niet kwetsen. Mijn schoonmoeder is gewoon te veel aanwezig. We hebben hier veel ruzies over. Ik ben moe van het proberen duidelijk te maken, dat mijn partner de band met haar moeder tot een gezond niveau terug moet brengen. Ik krijg het gevoel dat ze me voor gek proberen te verklaren. De ruzies worden steeds heftiger. We zijn het gelukkig eens dat we professionele hulp nodig hebben. Hoe komen wij hier nu uit? Help!
-
Sinds een maand of drie zit ik ziek thuis met een burn-out. De arbodienst heeft mij geadviseerd om hulp te zoeken. Ik ben al een paar keer bij een psycholoog geweest en heb wat adviezen gekregen, maar ik ben er niet verder meegekomen. Ik wil er vooral zelf uitkomen en dat is ook een van mijn valkuilen. Ik ben een behoorlijke perfectionist en daar heeft het natuurlijk ook mee te maken. Ook heb ik moeite met nee zeggen. Ik geef niet tijdig mijn grens aan. Hulp kan ik moeilijk aanvaarden. We hebben binnen onze organisatie ook te maken gekregen met een reorganisatie. Ik heb hier veel werk voor verzet. Ik zie nu achteraf wel waar het mis is gegaan. Ondertussen heb ik naast vermoeidheid ook andere klachten gekregen. Ik heb last van angst en paniek aanvallen en die hebben een grote impact op mijn partner en kinderen. Op zulke momenten weet ik gewoon even niet meer wat me overkomt. De huisarts heeft me wat antidepressiva voorgeschreven, maar daar wil ik niet mee doorgaan. De huisarts heeft mij ook uitgelegd dat ik wel weer psychologische hulp moet gaan zoeken. Ik heb gelezen dat u maatwerk levert en dat sprak mij wel aan. Graag zou ik met uw hulp eens willen kijken naar wat er nou misgaat. Ik wil graag een afspraak maken.
-
Ons zoontje van 8 jaar komt de laatste tijd steeds stiller thuis. Ik vraag me af : moet ik me zorgen maken? Hij wil niet meer spelen met andere kinderen en trekt zich terug. Ik heb al met de school gesproken en gevraagd of dat hij misschien wordt gepest. Volgens de onderwijzeres is van pesten geen sprake. Ze weet dit zeker. Wat kan er met hem aan de hand zijn? Moet ik me zorgen maken? Wel is zijn opa een half jaar geleden plots overleden. Dit is voor de hele familie een heel verdrietige periode geweest. Vooral zijn oma had veel verdriet, en dat heeft ze nog steeds. Mijn zoontje had een goeie band met zijn opa. Moet hij het overlijden van zijn opa misschien nog verwerken? Is hij hier misschien nog niet overheen. Zou het daar mee te maken kunnen hebben? Ik maak me steeds meer zorgen om hem. Is gezins-therapie misschien een idee voor ons, want misschien heeft mijn man het overlijden van zijn vader ook nog niet verwerkt? Mijn partner zegt dat hij het wel verwerkt heeft, maar wil er niet over praten. Ik vind het erg moeilijk, want ik zie hem en ons zoontje veel verdriet hebben. Moet ik me zorgen maken? Graag wil ik hier met u over praten.