-
Het loopt niet lekker meer. Ik heb me de afgelopen jaren steeds meer last van uitbarstingen. Ook begin ik soms spontaan te huilen. Ik ben de controle kwijt, en ik weet wel waar het door komt. Ik ben namelijk mijn hele leven al anderen aan het pleasen en dat ben ik letterlijk zat. Ik wil me niet meer wegcijferen. Mijn eigen gedrag maakt me erg boos en verdrietig. En dit uit ik nu ook naar anderen, maar mensen worden nu boos op mij. Ik wil voor mezelf opkomen en dat lukt dus niet op deze manier. Ik ben een type mens die altijd klaar staat voor een ander. Als collega’s aan mij vragen of ik even kan helpen dan zeg ik geen nee. Met mijn eigen werk kom ik dan vaak in tijdnood, en ben ik ’s avonds nog werk aan het inhalen. Ik hou dit niet langer vol. Ook in mijn prive leven sta ik altijd klaar voor anderen. Ik merk dat ik er weinig of niets voor terug krijg. Ik voel me vaak onbegrepen en niet gezien. Anderen hebben het niet door waar ik allemaal rekening mee hou. Ik cijfer mezelf compleet weg en als ik dat zeg wordt er niet naar geluisterd. Ligt het nou allemaal aan mij of … Graag wil ik een afspraak.
-
We groeien uit elkaar. Wij zijn 8 jaar samen en in het begin liep alles als vanzelf. Maar nu het laatste jaar lukken de meest eenvoudige dingen niet meer. We krijgen letterlijk over alles ruzie. We kregen laatst zelfs ruzie in de supermarkt over het merk aardbeienjam; huismerk of van een A-merk. Maar ook over grotere zaken zoals het vervangen van de auto, en waar gaan we op vakantie dit jaar. Het zijn allemaal moeizame gesprekken. Het begint eerst vriendelijk met overtuigen, maar slaat al gauw om in verwijten dat de ander altijd zijn zin doordrijft. Een gesprek kan soms wel een week door blijven gaan voordat we er over ophouden. Het is erg vermoeiend en vaak heeft het gesprek tot niets geleid en is de keuze nog niet gemaakt en laten we het maar zitten. Hierdoor doen we steeds minder leuke dingen samen, en sociale contacten worden nauwelijks meer onderhouden. Mensen vinden het ook niet meer leuk om bij ons te komen. Soms zitten ze midden in onze discussies. We lopen allebei op ons teentjes. Ook hebben we steeds minder seks. Het lijkt alsof we uit elkaar groeien en dat willen we niet, want we houden nog wel van elkaar. Hoe kunnen we hieruit komen?
-
Ik ben een vrouw van 31 jaar en heb mijn leven lang al problemen met onzekerheid en angst. Ik durf niet goed voor mezelf op te komen. Ik kan moeilijk nee tegen mensen zeggen. Ik durf mijn grenzen niet duidelijk aan te geven en ga zo maar door. Ik ben onzeker over mijn werk, studie, relatie, over kleding kopen en de laatste jaren ook steeds meer over mijn uiterlijk. Ja, nu ik het hardop zeg, twijfel ik eigenlijk over van alles. Ik durf niet goed beslissingen te nemen en hierdoor stel ik veel uit. In mijn relatie krijg ik hierdoor ook problemen. Mijn partner zegt dat hij klaar is met mijn gedrag. Hij vindt dat ik nu eindelijk eens hulp moet gaan zoeken. Ik ben het met hem eens. Ik wil van die onzekerheid en angst afkomen. Ik heb al veel gelezen en ben ook bij de huisarts geweest. Ik heb een aantal gesprekken met de praktijk ondersteunster gehad maar daar kwam ik niet veel verder mee. Ik heb uw website gelezen en herken veel dingen die u benoemt. We willen kinderen nemen en ik vind dat ik voordat ik moeder word nu eindelijk eens van die onzekerheid en angst af moet. Graag wil ik een afspraak met u maken.