-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
Ik voel mij al jarenlang regelmatig depressief. Vooral in de donkere wintermaanden heb ik er last van. Als er in die periode dingen in mijn leven gebeuren voel ik me snel diep wegzakken. Het blijft dan niet bij een dipje. Ik heb in zo’n periode moeite om de dagelijkse dingen te doen. Ik ervaar dan geen plezier meer in mijn werk. In leuke dingen doen heb ik al helemaal geen zin. Voor mijn partner is dit ook niet leuk. We krijgen er ook ruzies over. Zij doet haar best en wil wel leuke dingen doen. Ze begrijpt dat ik depressief ben, maar het blijft niet leuk voor haar. Ook mijn ouders maken zich ernstige zorgen over mij als ik weer depressief ben. De huisarts heeft mij al eens een keer medicijnen voor geschreven, maar die helpen niet echt en daar ben ik mee gestopt. Ik heb veel dingen in het verleden meegemaakt. Misschien heb ik dingen nog niet goed verwerkt. En spelen die dingen wel meer in de winter. Ik weet het allemaal niet. Ik heb al eens therapie gehad en dat hielp wel een beetje maar ik denk dat ik te snel ben gestopt. Ik wil nu eindelijk wel eens leren: hoe om te gaan met die depressieve gevoelens? Ik wil graag een afspraak maken.
-
Mijn partner en ik zijn nu 20 jaar samen en we doen niks meer samen. We hebben een druk gezin met 3 kinderen (15-12-9 jaar). De oudste is flink aan het puberen. Alle aandacht gaat naar de kinderen en niet naar onze relatie. Mijn partner noemt mij eigenlijk ook niet meer bij mijn voornaam. Ik ben papa en dat vind ik absoluut niet leuk. We doen niks meer samen. Er is telkens wel weer een reden waarom leuke uitjes niet doorgaan. Zij verwijt mij ook telkens dat ik te veel werk. Ik verwijt haar dat ze niet haar best voor mij doet. Ze doet geen moeite om samen met mij leuke dingen te doen. Ik krijg soms het idee dat ze het allemaal wel best vindt en dat ik niet moet zeuren. Ik zou zo graag willen dat het weer als in de begin jaren van onze relatie was. Toen deden we wel leuke dingen en hadden we een mooie tijd samen. En nu is het volgende gebeurd: Ik heb gechat op internet en contact gekregen met iemand waar ik mijn verhaal aan kwijt kon. Het is echt bij een paar chatgesprekken gebleven. Het stelde niets voor. Per toeval is mijn partner er achter gekomen en daarom zoeken we nu hulp bij jou. We hebben na fikse ruzie besloten dat we wel met elkaar verder willen, zeker om de kinderen. Is relatietherapie wel geschikt in onze situatie? Is het mogelijk om zo snel mogelijk een afspraak te maken?