-
De laatste jaren zijn mijn vrouw en ik behoorlijk uit elkaar gegroeid. We doen steeds minder samen en seks hebben we bijna niet meer. Er is telkens wel weer een reden waarom we geen gezellig avondje samen kunnen hebben. De ene keer is ze moe, de andere keer is een van de kinderen ziek, of ze is nog te druk met het werk. Als ik haar aanraak draait ze weg. Ook heb geprobeerd om er met haar over te praten, en gevraagd of ze nog seksuele gevoelens heeft. Ze zegt dat ze alleen seks kan hebben als ze volledig ontspannen is. Maar in ons gezin is er altijd drukte en weinig momenten dat alle kinderen niet thuis zijn. Ik heb zelfs een keer een vrije dag genomen, maar toen gaf ze aan dat ze in haar hoofd te druk was met haar werk. Ik begin te twijfelen of ze wel seks met mij wil hebben. Kan het zijn dat ze op mij is uit gekeken? Ik word er moedeloos van. Als ik er weer over begin, zegt ze dat ik niet meer van haar hou en we dan beter met de relatie kunnen stoppen. Dat is echt niet zo. Het gaat mij niet alleen om de seks. Hoe kunnen we hieruit komen, want ik wil haar niet kwijt.
-
We groeien uit elkaar. Wij zijn 8 jaar samen en in het begin liep alles als vanzelf. Maar nu het laatste jaar lukken de meest eenvoudige dingen niet meer. We krijgen letterlijk over alles ruzie. We kregen laatst zelfs ruzie in de supermarkt over het merk aardbeienjam; huismerk of van een A-merk. Maar ook over grotere zaken zoals het vervangen van de auto, en waar gaan we op vakantie dit jaar. Het zijn allemaal moeizame gesprekken. Het begint eerst vriendelijk met overtuigen, maar slaat al gauw om in verwijten dat de ander altijd zijn zin doordrijft. Een gesprek kan soms wel een week door blijven gaan voordat we er over ophouden. Het is erg vermoeiend en vaak heeft het gesprek tot niets geleid en is de keuze nog niet gemaakt en laten we het maar zitten. Hierdoor doen we steeds minder leuke dingen samen, en sociale contacten worden nauwelijks meer onderhouden. Mensen vinden het ook niet meer leuk om bij ons te komen. Soms zitten ze midden in onze discussies. We lopen allebei op ons teentjes. Ook hebben we steeds minder seks. Het lijkt alsof we uit elkaar groeien en dat willen we niet, want we houden nog wel van elkaar. Hoe kunnen we hieruit komen?
-
Achter het behang. We zijn 24 jaar getrouwd en hebben twee kinderen. Een zoon van 17 jaar en een dochter van 15 jaar. Het laatste jaar loopt het niet lekker. Er zijn voortdurend ruzies en discussies met de kinderen. Alles draait de hele dag om de kinderen. Die twee pubers beheersen ons hele leven. Ze ruimen niets op, laten letterlijk alles achter zich neervallen. Het huis is soms een puinhoop. De simpelste opdrachten voeren ze niet uit. Ik weet dat het ook wel bij de puberteit hoort, maar het loopt nu de laatste tijd echt de spuigaten uit. Aan mijn man heb ik weinig of geen steun. Hij vindt mij een zeur. Hij zegt dat ik te perfectionistisch ben. Ik heb de lat te hoog liggen voor de kinderen. De kinderen verliezen volgens hem hierdoor het respect voor mij. Hij zegt dit is nou het resultaat van je eigen opvoeding. Je bent veel te streng. Hij vindt dat we meer als volwassene met elkaar moeten praten en dat hij geen problemen met de kinderen heeft. Ik vind het niet leuk om te zeggen, maar ik zou ze soms zo achter het behang willen plakken. Ze halen het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik maak me grote zorgen hoe dit ooit nog goed moet komen. Ik sta er ook helemaal alleen voor. Graag zou ik met u hierover willen praten. Ik hoop dat u mij wat goede adviezen kunt geven. Mijn man wil niet meekomen.